மத்திய காலத்தின் முடிவு முதலே, ஐரோப்பாவில் பெரும் தேசிய நாடுகளை (National States) அமைப்பதற்காக வரலாறு வேலை செய்து கொண்டிருக்கிறது. இத்தகைய
நாடுகள் மட்டுமே ஆளும் முதலாளித்துவ வர்க்கத்தின் வழக்கமான அரசியல் வடிவமாகும்.
அதே சமயத்தில் இவைகள் மக்களிடையே நல்லிணக்கமான சர்வதேச ஒத்துழைப்பை நிறுவுவதற்கான
தவிர்க்க முடியாத முன் நிபந்தனையாகும். இதில்லாமல், தொழிலாளி வர்க்கத்தின் ஆட்சி என்பது சாத்தியமேயில்லை. சர்வதேச அமைதியை
உறுதிப்படுத்த தவிர்க்கக் கூடிய அனைத்து தேசிய மோதல்களும் இல்லாது செய்யப்பட
வேண்டும்.
ஒவ்வொரு பிரஜையும் சுதந்திரமாயிருக்க வேண்டும். அதனுடைய வீட்டிற்கு
அதுவே தலைவனாயிருக்க வேண்டும். வர்த்தகம், விவசாயம்,
தொழில் வளர்ச்சியுடன், அதன் காரணமாக முதலாளித்துவ வர்க்கத்தின் சக்தியும், தேசிய உணர்வும் எல்லா இடங்களிலும் அதிகரித்தன.
பிரிக்கப்பட்டுள்ள அதைப் போன்றே ஒடுக்கப்பட்டுள்ள நாடுகள் ஒற்றுமையையும், சுதந்திரத்தையும் கோரின.
எனவே பிரான்ஸ் நீங்கலாக ஒவ்வொரு இடத்திலும் 1848-ம் வருடப் புரட்சியானது சுதந்திரத்திற்கான கோரிக்கையைப்
போன்றே தேசியக் கோரிக்கைகளை திருப்தி செய்வதையே குறியாகக் கொண்டிருந்தது.
(மார்க்ஸ், எங்கல்ஸ்
தேர்வு நூல்கள்,
பாகம்3, பக்கங்கள் 376-378)
No comments:
Post a Comment